Nefrytowe Serce_5

Dopiero teraz zastanawiał się, czy zaproszenie tutaj Janet było dobrym pomysłem. Oczywiście kochał swoją siostrę i pragnął widywać się z nią jak najczęściej, ale idea poznania jej z Yù Xīn chyba nie do końca została przemyślana. Dunk należy do osób bardzo żywiołowych i nieowijających w bawełnę. Wciąż miewała głupie pomysły, mimo swoich 37 lat i ciężkiego bagażu życiowych doświadczeń. Nie dziwiło go to zupełnie. W końcu byli ze sobą spokrewnieni! Czy zbytnio nie zdemoralizuje niewinnej dziewczyny? Po cichu liczył na to, że nastolatka, pod wpływem Jan, odrobinę się otworzy i zacznie z nim rozmawiać. Mieszkali pod jednym dachem już od miesiąca, a ona potrafiła odpowiadać mu jedynie na prozaiczne pytania. Nie wiedział, czym spowodowana była jej nieśmiałość, co bardzo go nurtowało. Lu Lu starała się tłumaczyć zachowanie wnuczki wychowaniem otrzymanym w konserwatywnej rodzinie, jednak nie był co do tego w pełni przekonany. Siedząc w swoim małym studiu nagraniowym, relaksował się przy dźwiękach kompozycji Beethovena i pozwalał myślom odpłynąć w nieznanym kierunku. Prawdą było, że młoda Chinka należała do osób niezwykle skrytych, lecz mimo całego jej chłodu, dzieci ją uwielbiały. Mała Paris codziennie rano siadała obok dziewczyny, w tej samej pozycji, i dosyć nieporadnie, rozczesywała swoje miodowe loczki, w które potem opiekunka wpinała błyszczące spinki lub świeże kwiaty zebrane z samego rana w ogrodzie. Prince natomiast nie odstępował jej na krok. Przy każdej możliwej okazji trzymał się jej alabastrowej dłoni, a jego ulubionym zajęciem stało się wylegiwanie na jej kolanach, podczas gdy ona gładziła jego platynowe włoski. Najrzadziej spędzała czas z Blanketem, gdyż Michael sam nie odstępował synka na krok. Podejrzewał, że to właśnie z jego powodu nie chciała bawić się z malcem. Jego domysły przerwało kwilenie chłopca z ustawionej pod oknem, białej kołyski. Ojciec podszedł do niewielkiego łóżeczka i naychił się nad swoim drogocennym skarbem. Mały, gdy tylko rozpoznał sylwetkę taty, ukazał pojedynczy ząbek w rozbrajającym, niewinnym uśmiechu i wymachiwał drobnymi piąsteczkami, domagając się wzięcia na ręce. Jak można było się łatwo domyślić, ta prośba także została szybko spełniona. Mężczyzna troskliwie owinął dziecko kocykiem i uniósł wysoko do góry. Pokój nagrań natychmiast wypełnił dziecięcy chichot, naprzemienny z zaraźliwym śmiechem Michaela. Tańczył, bezpiecznie tuląc chłopca w swoich silnych ramionach, nie zważając na otaczający go świat. I może gdyby na chwilę się odwrócił, dostrzegłby obserwującą go, ukrytą w cieniu, postać...

*

Wszystko tu było takie inne, od tego, do czego przyzwyczaiło ją życie w Chinach. Stany Zjednoczone były azylem dla indywidualistów, dawały schronienie każdemu, kto go potrzebował i w zasadzie można tu było spotkać każdego. Sam fakt, iż jej droga babcia pracowała jako pomoc domowa u Michaela Jacksona , nasuwał wniosek, że tutaj wszystko stawało się możliwe. Tylko czy była na to gotowa? Starała się nie rozlać choćby kropli herbaty, którą niosła jako poczęstunek dla wyjątkowego gościa - siostry pana domu. Przystanęła tylko na chwilę, usłyszawszy przyjemną dla ucha oznakę radości. To, co zobaczyła, przeszło jej najśmielsze oczekiwania. Po raz pierwszy widziała mężczyznę, który z taką troską i miłością odnosił się do swojego dziecka. Ona, od najmłodszych lat, doświadczała czegoś zupełnie odwrotnego, ale nie pragnęła winić za to rodziców.  W końcu była tylko bezużyteczną, bezwartościową dziewczynką. Czy jednak jej pan nie kochał swojej córki równie mocno, jak obu synów. To było dla niej nie do pojęcia. Całą siłą woli zmusiła się, by odejść spod drzwi studia nagrań i, po pokonaniu kilkunastu stopni, znaleźć się w salonie. Tam już czekała na nią piękna kobieta o promiennym uśmiechu. Nie mogła nie ulec wrażeniu, iż była damską wersją swojego starszego brata. Szczerze powiedziawszy, byli do siebie tak podobni, jak tylko może być rodzeństwo. Dziewczyna podeszła elegancko na swoich liliowych stópkach odzianych w najładniejsze, bladoróżowe pantofelki, wyszywane srebrną nicią. Jakież miała szczęście, urodzić się z tak maleńkimi stopami! Gdyby nie to, jej rodzice zapewne nie zawahaliby się użyć ciasnych bandaży i czerwonej fasoli znanej ze swej cudownej właściwości zmiękczania kości. Ku chwale przodków jej lilie nie wymagały krępacji. Ustawiła filiżankę przed gościem i już miała usunąć się na bok, oczekując dalszych poleceń, gdy kobieta wskazała jej gestem krzesło naprzeciwko siebie. Niechętnie przyjęła propozycję, nieprzyzwyczajona do takiej uprzejmości wobec swojej osoby. Usiadła prosto, zachowując wszystkie zasady dobrego wychowania, które przez osiemnaście lat wpajała jej matka i ciotki.
- Bardzo miło mi cię poznać, Yù Xīn . Mój brat co nieco mi o tobie opowiadał. Ja mam na imię Janet.
Dziewczyna niepewnie pokłoniła się nieznajomej i z drżącym sercem oczekiwała na dalsze słowa.
- Może miałabyś ochotę trochę mi o sobie powiedzieć? - zapytała Jan, uśmiechając się jak najbardziej przekonująco.
- Nie zwykłam opowiadać swojej historii. Kogo mogłaby ona obchodzić? Jestem tylko zwykłą dziewczyną.
- Każdy z nas przeżył coś, o czym warto jest mówić. Poza tym, mnie obchodzi.
- Skoro pani nalega...
- Mów mi po prostu Janet - ponownie posłała młodej urzekający uśmiech - tajną broń Jacksonów.
- Wolałabym pozostać przy oficjalnej formie. Szanuję panią, dlatego nie mam prawa zwracać się do pani po imieniu.
- Kochanie, żyjemy w XXI wieku. Nie musisz bać się postępu i zmian.
- Zmiany nigdy nie przynoszą nic dobrego. Więc jeśli pani pozwoli, będę wierna zasadom, które przyswajałam od dzieciństwa.
- Posłuchaj, gdybym to ja żyła w cieniu dawno już nieobowiązujących zasad, nie byłabym dziś tym kim jestem. Dzięki temu, że nie bałam się złamać kilku reguł, mogę robić to, co kocham. A ty co chciałabyś robić w przyszłości?
- Być dobrą żoną, matką i synową, by nie przynosić hańby mojej rodzinie - odpowiedziała z pokorą.
- Nie pytałam o to, czego nauczono cię pożądać, ale o to, czego naprawdę pragniesz.
- To moje jedyne pragnienie. Czy mogę już odejść?
- Zastanów się nad tym proszę i nie zmarnuj szansy, jaką dają ci Stany. To jedyne takie miejsce, gdzie marzenia się spełniają...
- Dziękuję za tę drogocenną radę pani Jackson. Zapamiętam ją.
Ponownie skłoniła się w geście szacunku i, lekko jak zwinna łania, opuściła salon. Janet westchnęła głęboko, na co, jak na zawołanie pojawił się jej ukochany brat z gaworzącym dzieckiem na rękach.
- I jak? Udało ci się z nią porozmawiać? - zapytał, nie kryjąc troski.
- Wydaje mi się, że niewiele do niej dotarło. Czas pokaże. Tymczasem pokaż mi tego przystojnego dżentelmena.
Wyciągnęła ramiona, by przejąć Blanketa. Podrzucała go delikatnie, a brzdąc ponownie zanosił się od słodkiego śmiechu. Michael uśmiechał się dobrotliwie, nie mogąc wyjść z podziwu dla młodszej siostry, która pomimo tylu trudności, zaszła w życiu tak daleko. Przepełniała go duma...
- Nie mogę w to uwierzyć. Blatket to cały ty, Michael! On jest po prostu twoją miniaturą.
- Nawet nie wiesz, jak bardzo go kocham. Tak samo Princa i Paris. Nie wyobrażam sobie bez nich mojego życia.
- A może już przyszedł czas, by ktoś jeszcze się w nim pojawił..? Dziadziejesz tu zupełnie - ukazała rząd śnieżnobiałych zębów.
- Dunk, proszę, skończ te insynuacje. Nie mogę teraz pozwolić sobie ta to, by ktoś ponownie zabawił się moim kosztem. Nie po raz kolejny...
- Lisa to już przeszłość, Mike. Nie możesz odpychać od siebie wszystkich kobiet, tylko dlatego, że boisz się odrzucenia.
- Dość, Janet. Teraz muszę poświęcić się dzieciom i fanom. Nic poza tym się dla mnie nie liczy.
Kobieta dała za wygraną i w geście pojednania podała mu malucha. Potem przytuliła go mocno na pożegnanie i powiedziała smutno:
- Trzymaj się braciszku...