For your smile_51

Wyciągnął telefon i wykręcił numer dziewczyny. Wyłączony. Pobiegł do samochodu. Postanowił pojechać do jej starego mieszkania, które wynajmowała po rozstaniu z Joshem. Nikogo nie było. Pojechał do domu jej byłego. Tam też pusto. Spróbował w domu jej rodziców. Na nic... Postanowił sprawdzić wszystkie szpitale. Choćby to miało zająć wieczność. Chyba ostatnim jaki odwiedził, był szpital, w którym pracował doktor Heatkins. Wątpił już, że ją odnajdzie... Ale podobno nadzieja, matką głupich. Wbiegł na korytarz, w którym znajdowała się recepcja. 

- Czy jest u może pani Julia Weeks?

- Tak, a o co chodzi? Jest Pan kimś z rodziny? 

Odetchnął z ulgą.

- Jestem jej narzeczonym - kobieta nie rozpoznała w nim Michaela Jacksona, bo był w przebraniu.

- To niemożliwe. Narzeczony Pani Weeks jest z nią na sali.

- Jak to na sali?! Ona rodzi?!

Nie czekając na odpowiedź pobiegł w kierunku porodówki. Próbowała go zatrzymać, jednak wiedziała, że nie ma to żadnego sensu. Wpadł na korytarz jak wariat. Rozejrzał się dookoła. W dalszej części hallu dostrzegł matkę dziewczyny. Podszedł do niej. Obok stał ojciec i jakiś młody mężczyzna. 

- Czy z Julią wszystko w porządku?

- Kim Pan jest?! - zapytała zaskoczona.

- Ach, tak.... - odkleił sztuczne wąsy i zdjął okulary. To ja...

- Co ty tu robisz?! Nie dość skrzywdziłeś naszą córkę?! - rozzłościła się.

- Możecie mi powiedzieć, co tu robi Michael Jackson? - odezwał się zdezorientowany Josh.

- Spieprzaj stąd! Wystarczająco zniszczyłeś naszej córce życie! Nie masz po co wracać! Oni wychowają to dziecko! - krzyczał ojciec. 

- To nieporozumienie. Pan nie rozumie... Proszę dać mi to wytłumaczyć...

- Nie ma czego tłumaczyć... - powiedziała Eleonor. - Ona już układa sobie życie na nowo.

- Ze mną...

- Dobrze. Jeżeli tego właśnie chce, to proszę bardzo. Ale dajcie mi z nią najpierw porozmawiać...

- Zapraszamy szczęśliwego tatusia - z sali wyłoniła się pielęgniarka.

Michael i Josh ruszyli w kierunku drzwi. Mike jednak wcisnął się jako pierwszy. Na szpitalnym łóżku leżała Julia. Była taka piękna. Trzymała przy sobie małe zawiniątko. Patrzyła na dwóch mężczyzn zmęczonymi, ale pełnymi blasku oczami...